Blogpost maandag 4 juli 2011 van Jaap Winter
Een prachtige etappe vandaag, van Disentis naar Splugen, een kleine 100 km. Stralend weer en de eerste 30 km rustig verder de berg af het dal in. Zonder inspanning rollen we naar beneden. Naast ons de pas ontsprongen Rijn. Na deze zware inspanning welverdiende capuccino in Ilanz. Niemand heeft nog gezweet. Dan steken we het dal over en gaat het langzaam omhoog. We komen over een ruig pad en dito vergezichten. In kolonne omhoog, we praten als we klimmen, heel wat anders dan gister. In de rotsen uitgehouwen tunnels, onverlicht. We hebben al veel tunnels gehad en ze werken allemaal desorienterend, op het zicht en het gehoor. Wegblijven van de kant met de vaak hoge stoeprand en vreemd slingeren terwijl we normaal vrij strak sturen. Deze tunnel van 170 mtr is aarde donker. En daar slaat het noodlot toe. Maurits heeft zon donkere bril op dat hij echt niets ziet en schampt met zijn trapper de stoeprand. Met een magistrale beweging, geoefend in een jeugd vol judo, vangt hij zijn val op zodat de klap nog meevalt. In het donker staan we allemaal stil, de meesten zagen niet eens wat er gebeurde. Wegwezen uit de tunnel, dit is heel gevaarlijk met langsscheurende auto’s. Net buiten de tunnel nemen we de schade op. Een paar goede schrammen op onderbeen, heup en elleboog, maar niets ergs. Pfoeh, enorm geluk gehad. We spoelen de schrammen schoon met water aangelengd met isostar, weet niet of dat helemaal de bedoeling is, maar ’t moet maar even. En Maurits stapt vrolijk weer op, die hard. We lunchen een paar kilometer voorbij Bonaduz. Nu alleen nog een klim naar Splugen, valt erg mee zegt Filip, hele stukken vlak of zelfs naar beneden. Onno en Noud zijn vooruit, dit is het terrein waarop je kunt knallen. De anderen doen het iets rustiger en uiteindelijk breekt de groep uiteen in groepjes met eigen tempo. Ik fiets met Maurits, gestaag omhoog. Achter ons verschalken Joris en Daan nog een gebakken forel halverwege de klim, het leven is goed vandaag. De weg is afgesloten maar wij fietsen langs de hekken. Verderop wordt een kleine aardverschuiving van de weg gehaald, als cyclecrossers banen we ons een pad. Prachtige kijkjes naar blauwgroene meertjes en watervallen diep onder ons. Vlak voor Splugen zien we een wielrenner in een rood Saxobank shirt voor ons. Cancelara! Die pakken we zegt Maurits en daar blazen we hem voorbij, hup over de kassseien Splugen binnen, waar de eersten al rusten onder de luifel van Hotel Piz Tambo. De rust slaat toe. Op onze kamer vallen Fred en ik in slaap onder de gezapig kabbelende Duitse nabeschouwing van de tour etappe. Het diner gaat over Kinneging, wat we zijn kwijt geraakt en wat we moeten zoeken, de rechter hersenhelft van Pink, of wij onze kinderen wel meegeven wat er toe doet, alles in de van alle opschmuck ontdane stube van het hotel. Morgen de laatste 9 km van de Splugen pas, gemeen steil af en toe. De kans is groot dat we hem in de regen op moeten, de eerste onweersflitsen dienen zich al aan.
burberry scarfProgressive Glass Frames Matching Person Facial Shape
woolrich kindergröße 14 as did an amusing tag featuring the
What Are Some Clothes That Women Wore in the 1960s
woolrich frankfurt as did an amusing tag featuring the
