Blogpost van 27 juni 2011: Jaap Winter
Gister laatste trainingsritje van de ploeg. We starten van de vertrouwde startplaats in Bilthoven. Vroeg dit keer want ieder moet ’s middags weer wat anders. Ik was benieuwd hoe het zou gaan, afgelopen vrijdag 170 km gefietst, heen en weer van Amsterdam naar Gorinchem, dwars door het Groen Hart. Wat is het daar mooi, zegt een inmiddels tot stadsmens verworden Groninger, het hart bloeit op. Veel regen heen en wind terug, en bovendien drie keer lek gereden. Mocht bij vriendelijke mensen steeds een fietspomp gebruiken. Een hulpvaardige bewoner bood me zelfs aan zijn racefiets te lenen voor de laatste 20 km. Hij was zelf een paar jaar geleden naar Roemenië gefietst, 2500 km en maar een keer een lekke band. Yeah right. Ik heb de fiets afgeslagen en stug de band geplakt met de laatste restjes lijm. Voor mijn deur liep hij weer leeg, perfect timing.
De weg is nog nat om 9 uur ’s ochtends, de buien zijn nog maar net weg getrokken. Het mooie zomerweer kondigt zich aan in een zwoele, vochtige warmte. De mouwtjes gaan al snel uit. En na 15 km de eerste lekke band. Fred is stomverbaasd: “ik rijd nooit lek!” Met mijn nieuw aangeschafte pomp is alles snel weer in het gareel. 13 km verder, weer een lek, Noud. Mijn pomp heeft zijn waarde op dag 1 al meer dan bewezen. De anderen laten zich de pauzes welgevallen, er zijn er maar weinig die vandaag trek hebben in echt hard rijden. Nog minder dan een week te gaan. Als het nu nog niet in de benen zit gaat het vandaag ook niet gebeuren. Fred denkt daar duidelijk anders over en wil vermeende trainingsachterstand vanmorgen toch nog een stukje goed maken. Hij trekt lekker hard weg met natuurlijk Noud in zijn wiel. Als het gat te groot wordt kan ik het niet meer aanzien en knal er maar achter aan. Onno denkt hetzelfde en gaat nog eens over me heen. Samen blazen we naar de koplopers, heerlijk even.
Vlak voor de Amerongse Berg (nou ja Berg, 4.3% gemiddeld, maximum 7% over 1.200 mtr haal ik van een fietsersblog (blog-gertnoordhoek.nl), gert concludeert dat het een eitje is) sluit een fietsclub uit Maarsbergen (aan hun shirts te zien) achter ons aan. Ze peddelen een paar kilometer mee. Een Maarsberger, zonder tabak op zijn poten, denkt dat hij aan het begin van de berg over ons heen moet, maar dat laat deze groep zich niet maar zo gebeuren. Geweldig hoe iedereen als door een bij gestoken de spieren spant, voorover buigt, gas geeft en de blaasbalg aanzet. De een na de ander vliegen we de Maarsberger voorbij die geen idee heeft wat hem overkomt. Bonkend en hijgend moeten we door tot aan de top van de Berg, we kunnen niet hebben dat de Maarsberger toch nog ineens voorbij steekt. Ondertussen heeft Fred ook nog zaken gedaan met een van de leden van de fietsclub, onze site fietsen4fietsen doorgegeven voor een genereuze donatie aan ons goede doel.
De Blauwe Trein kachelt rustig terug naar Bilthoven, de zon komt er steeds meer door, we stralen van de voorpret. Terug na 75 km wacht een verrukkelijke dadeltaart en een wasbeurt voor de fietsen. De meeste fietsen blijven in Bilthoven waar Filip ze woensdagochtend komt halen en in zijn bus meeneemt naar Lausanne. Vrijdagmiddag hopen we daar een eerste rondje te fietsen om zaterdag echt van start te gaan.
We lezen ook weer dit jaar, dit keer De Geografie van Goed en Kwaad van de Leidse filosoof Ándreas Kinniging en, als we behoefte hebben aan iets lichters, A Whole New Mind van Daniel Pink. Kinneging sabelt er rustig op los in de eerste honderd pagina’s, hij moet niet veel meer hebben van het liberalisme en de Verlichting. Zijn pleidooi voor rust en beschouwing zal in menige etappe de komende weken nog wel eens opkomen vermoed ik. Pink is ook lekker bezig, alle procesmanagers kunnen weg, de creatieve right-brainers zullen de toekomst regeren en hij doet er naar goed Amerikaans gebruik een handleiding bij hoe je een right-brainer kunt worden. Ik vraag me nu vooral af of het primaire pijncentrum in de hersenen links of rechts zit en of ik de bergen dus analyserend en procesmatig (gelijkmatig klimmen, let op hartslag en stijgingspercentages) tegemoet moet treden of creatief en out of the box (erin vliegen en zien waar het schip strand, halverwege fel demarreren). Het beste werkt waarschijnlijk the empty box van Mark Cungor (zie a tale of two brains op you tube, zie http://www.youtube.com/watch?v=xxtUH_bHBxs ). Daar zitten wij mannen het liefste in en de komende week zal het niet anders zijn. Genieten wordt het.
woolrich outletfor the girl who doesn’t like anything
woolrich größen What Hiruma discovers with Sena
s CEO Discusses Q2 2012 Results
woolrich literary walk eskimo What Hiruma discovers with Sena
