Blogpost van 27 juni 2011: Fred Schoorl
De groep van fietsen4bakfietsen – want dat is het – verzamelt zich te Blithoven voor een soort ploegpresentatie. Omarmingen, handen schudden, de eerste geintjes. Een foto op straat in onze tenuetjes. De stralend blauw/zwart /witte Ballast-Nedampakjes doen het goed onder het lover. We zijn er klaar voor. We hebben de eerste zenuwen al weggelachen, We hebben elkaar al gemonsterd. Zo zullen we het moeten doen: een kleine 1000 km met deze mannen, benen, pakjes, fietsen. En voor dat mooie doel: die bakfietsen voor Koudougou, die in mijn hoofd inmiddels al meefietsen. Nu eerst nog even trainen. Het is benauwd en vochtig, maar dit is kinderspel bij de kwellingen die ons staan te wachten in de Alpen en Apennijnen. Die martelgang is pas over een week. Wegkapitein Noud neemt de leiding, met zijn ijzeren tempo, dito dijen en snelle tred. Daarna dollen we wat op heuveltjes die de naam nauwelijks verdienen. En toch voel je ze. Wij trotseren ze met een glimlach. Die langzaam verwordt tot een grimas. Op de Amerongse Berg wordt er even serieus aan de boom geschud. Cornelis met zijn nieuwe gewicht en nieuwe moraal gaat er vantussen. Ik zit nog in een groepje. De trainingsachterstand die ik vermoed voel ik knellen in de bovenbenen. Ik ontken, rijd strak naar voren en pik bij hem aan. Achter mij hoor ik het eerste steunen voor een bakfiets. Vroeg heldendom. Het zweet der goden (titel wielerboek Benjo Maso) voor het zweet der goeden (Koudougou). Een groep die bij ons aanpikte is er al helemaal af. Alsof we toch even moeten zetten Cornelis, Jaap en ik vlak onder de top nog even aan. Waar is Noud? Ik rijd in het rood. Dat moet, een week van tevoren. Daar wordt je stek van, zeggen ze. Op de top kijk ik om en trek nog even door. Hard doorkachelen. Ik juich een beetje van binnen: Africa here we come! Koudougou we are ready! Of nee, Alpen u bent gewaarschuwd: u zult bedwongen worden. Het denken van wielrenners is bescheiden, noch nuchter. Achter mij zie ik de majestueuze tred van Jaap, het kwieke pedaleren van Cornelis en de kracht van Noud, die superbenen heeft. En natuurlijk de oerkracht van onze eigen burgemeester Onno, op zijn prachtige nieuwe fiets: zijn rijden dwingt gezag af, zoals het een burgervader betaamt. Joris en Maurits zijn de mannen die vandaag even een eigen tempo draaien. Van Maurits weet je dat hij het op zijn heupen gaat krijgen. Niet vandaag. Onderweg naar huis wordt er veel gepraat, gelachen en ook wel afgetast: hoe sta jij ervoor? Ik ben vooral opgelucht dat het goed gaat. Op de bergjes die geen bergen zijn. Goed om te zien dat we allen in goede conditie zijn, ondanks de ook bij mij haperende voorbereiding van de laatste weken. Bij Cornelis wordt er nog koffie met koek gegeten. De fietsen worden schoongespoeld. Ze druipen na: net kinderen die huilen voordat ze het diepe in moeten. Jaap en ik zeggen later in de auto tegen elkaar: ‘in de koersweek gaan we groeien’. Dat hoop en verwacht ik. Maar met zijn allen hopen we vooral dat het saldo voor www.fietsen4fietsen gaat groeien. Daar kunt u die dit leest aan bijdragen. Doe dat. Dan doen wij het ook.
chanel uk
Fashion Merchandising Camps in Washington State
woolrich xs ebay vogue promoting ideologies in new york local
The Rita Vinieris Bridal Spring 2015 fashion show
woolrich roermond vogue promoting ideologies in new york local
