Blogpost van vrijdag 8 juli 2011 (23.50) van Fred Schoorl
Een vlucht Godenzonen
In Italië mag nog bewonderd worden. Het zal wel iets met katholicisme te maken hebben. De aanbidding is hier domweg in de geest van de gewone man of vrouw geslepen. Hier geneert zich niemand voor adoratie. De vrouw doet het in de kerk, de man in de sport, denk ik. En de ongewone man – die zijn hier ook legio – doet er het Zijne mee. Die soort gaat soms zo ver dat ze als premier ook in adamskostuum bewonderd willen worden. Bij voorkeur door al te jonge nimfen. Zo zijn wij niet, gewone jongens van fietsen4fietsen. Maar bewondering… Al bijna 1000km haken wij ernaar! We soigneren ons, hebben kekke spulletjes, glimmende fietsen – OK, vooral Peter, zojuist in de fietskelder nog de powerdrank-vlekken verwijderend – en mogen er in ons middelbare stadium best zijn. Vinden wij. We kunnen het lonken niet laten, zeker in dit land waar dit tot kunst is verheven. We speuren steeds de wegkant af naar die ene vrouw of man die nu! hier! een senzazione unica heeft. Iemand die ons aankijkt en wordt overmand of -vrouwd door dat unieke, bijna religieuze gevoel dat er zojuist een heuse vlucht godenzonen is gezien. Een perfecte onaardse machine van kracht, souplesse, schoonheid en snelheid. Iets dat het Italiaanse hart sneller doet kloppen, land waar schoonheid en goden toch in serie zijn uitgevonden? Wij lonken en kijken. Wij voelen het, maar doen zij dat ook? Zien jullie ons?! Horen jullie ons?! Bewonderen jullie ons?! U moet weten, dit is geen narcisme, maar noodzaak. Het rennersbestaan kan niet zonder. Bewondering, en sterke verhalen. Coppi had toentertijd zijn mysterieuze Vrouw in het Wit aan de finish staan. Deze Dama Bianca droeg alleen maar bij aan zijn heldendom en goddelijkheid (tot woede van de Bartali-aanhangers). Maar dat was toen. Wij rijden vandaag door Castelnovo ne’Monti, Villa Minozzi, Civago (!), Piandelagotti en Pievepélago met Abetone als apotheose, net gelegen in goddelijk Toscane. Ik heb het vuur uit mijn benen gereden, vloog de bergen op, hersteld en gretig. Met in mijn kielzog Cornelis, Noud, Onno, Peter, Jaap, Maurits, Daan en Joris. Mannen uit één stuk. Je denkt hier dan toch een goudmijn van bewondering aan te boren. Voor ons, Germanen van het Grote Verzet. We rijden bergen op waar ezels koppig van worden, we nemen geruisloos en met lichtsnelheid afdalingen en fietsen fier, koen en opgepoetst als ridders onbekende dorpjes binnen. En wat oogsten wij? Ik zag een man opkijken van de krant van gisteren. Een groep wegwerkers ons een minachtende blik toewerpen – weer zo’n stelletje idioten! Een vers gecoiffeerde jongedame voor een kapperszaak geïrriteerd haar coupe beschermen. En, ook dat nog, een drietal oudere moeders die hoofdschuddend deze parade van opgepoetste midlifecrises liet passeren. Alleen het kleine jongetje dat mij hier bij binnenkomst in Abetone met grote ogen aanstaarde deed Italië eer aan. En ons. Tenminste, dat hoop ik. Maar u hoeft geen medelijden met ons te hebben, hoor. Morgen rijden wij in formatie Florence binnen. In de straten zullen de mensen rijen dik achter dranghekken staan, de motards van de Carabinieri zullen ons met zwaailichten begeleiden naar het piazza waar Michelangelo’s David…. eeehhhhh, nee, het zit er niet in. En dat is maar goed ook. Het zit misschien een beetje in ons hoofd. We hopen toch dat we een beetje Giro, Vuelta of tour de France zijn, al zullen we dat nooit zeggen. Ook wij bewonderen fietshelden. En al bewondert niemand ons – wat God verhoedde! – we mogen wel trots zijn. Dat is nog eerlijker ook. Apetrots op het volbrengen van de missie. Op de reis, de cols, de volharding, de sfeer, de toespraken, de gesprekken, de kameraadschap en natuurlijk op het halen van ruim 25000 euro voor bakfietsen in Koudougou, waarvan de berijders nooit bewonderd zullen worden. En toch. Echte Godenzonen zijn vaak van eenvoudige komaf.
chanel espadrillesLow Price Columbia Sportswear Men
woolrich unternehmen There are no pleats
How to Plan a Fashion Show Themed Party
woolrich collection There are no pleats
