Blogpost dinsdag 5 juli 2011 van Fred Schoorl
Zwaar ontbijten doet je goed. Filip, onze onvolprezen begeleider, meent dat er te licht wordt ontbeten. Vandaag dus niet. Iedereen neemt extra grote porties. Hompen brood, rijk gevulde borden muesli met yoghurt, dat alles routineus aangevuld met bananen, appels en ander spul dat de maag doet gisten als een bioreactor. Ondertussen ligt het echte Continental Breakfast ons buiten al aan te grijnzen. Pal tegenover het hotel ligt een vervaarlijk stijgende weg. Na een bruggetje gaat het paf! steil omhoog. Blijmoedig had Jaap mij het de avond tevoren nog gewezen: “daar moeten we tegenop”. Toch is de stemming bij het ontbijt vrolijk. We dragen onze oude rose Rabotruien van vorig jaar. In maglia rosa willen we Italië veroveren, niet met Hannibals’ olifanten, maar met bakfietsen. Gesoigneerd als campionissimos staan we op de brug, waar een lieflijk beekje de aandacht nog even afleidt. We gaan! Geratel van derailleurs, het eerste hijgen..we moeten…wie gaat voorop..Onno natuurlijk. Hard weg. Te hard. Dan Peter, ook hij. Ik hap. Steil dit stuk. Adem. Rust. Draaien. Ritme zoeken. Op kop. Tempo. Hijgen overal hijgen. Mooie bloem. Zonlicht fel. Aanzetten. Mijn spieren. Waar is Jaap? Ik met Cornelis. Au, mijn zitvlak! Tandje erbij. Versnelling. Omkijken. Daar komt Cornelis. Bocht, weer steil. Zwarte wouw hangt in de wind. Eindelijk lekker tempo. Draaien. Cornelis op kop. Rijdt goed. Zware ademhaling. Bocht. Minder steil, mooi uitzicht. Beneden mij kruipen roze vlekjes. En iets wits. Onno! Met Noud. Knap. Rustig. Niet diepgaan. Fris. Helder. Mooi. ‘was het nou 8 km, Cornelis? ‘Nee, negen’, hijgt hij. En dan, snel: ‘dat had ik beter niet kunnen zeggen’. Toch beetje koers. Dan plots huisje. Ik versnel. Longblaasjes au!. Benen goed. Even staan. Tandje erbij, voor Cornelis. De weg slingert naar. Naar einde. Sprintje. Boven. Oef! Daar is Flip. Na 9 km. Koude wind. Eerst drinken. Dan Cornelis. Chapeau, zegt Mart dan. En dan Onno. Een ereplaats! Hoorn kan rustig slapen. Een rare plek om af te spreken, toch ontmoeten we hier een vriend van enkelen van ons: Marc van Papelendam. Die is vanuit Italië hier naartoe gefietst. Respect.
valentino studded heelsMedical Lab Coats Patients relax with Colors
woolrich gefälscht If you have reasonably well toned arms
Ecco WOMEN’S FASHION LIFE PREMIER GOLF SHOES SHADOW WHITE
woolrich westminster parka If you have reasonably well toned arms
