Blogpost zondag 10 juli 2011 van Jaap Winter
Florence, zondag 10 juli 2011
Deze morning after zoeken we verkoeling, en een enkeling inspiratie, in een dienst in de Duomo en krijgen uitleg over zaden die vrucht dragen. En over zonde en vergeving. De grootste zonde van de afgelopen week was de terugkerende hoogmoed, voor de klim. We hebben het geweten, we hebben ervoor geboet en we hopen op vergeving (inkeer is wat veel gevraagd).
Raar zo’n dag waarop je niet meer hoeft te fietsen. We moeten wennen aan een ontbijt waar je alleen maar eet waar je trek in hebt en niet drie keer zoveel omdat je dat nodig hebt. Geen bandencheck, geen bananen en repen laden, geen etensresten van stuur en frame krabben. Ik mis zelfs mn zadel, het zoeken naar de zit die wel duurzaam aanvoelt. En in mn hoofd draai en keer ik nog, mn benen blijven trappen, ik sta weer op de pedalen voor de broodnodige Genitalerleichterung.
Na de dienst koffie in de schaduw op het plein, we zien de illegalen hun posters en plastic rommel aan de man brengen en haastig hun boeltje oprapen zodra een politieagent in de buurt is. Boetes kunnen oplopen tot eur 40.000 maar worden nooit geind, vertelt de Nederlandse ober.
Af en toe denken we nog aan de dag van gister, jodelend uit de Apennijnen naar beneden, zelfs nog een keer 10 km vrolijk en sommigen zelfs hard omhoog (Onno wil graag vastgelegd zien dat hij berg op achter een groentekar aan sprintte, bij deze). Omhoog en omlaag talloze Italiaanse fietsers, uitgedost in waanzinnige shirts en broeken, met reclame tot in de bilspleet. Dit is hun moment, zaterdagochtend een rondje in de heuvels. Geen fietser zoals wij, allemaal klein, gedrongen, gladde poten en kaken. Bewonderend roepen we iedereen Ciao toe. In hun ogen iets van vertwijfeling als ze ons zien, is dit een echte ploeg, met al die blauwe shirts en broeken? Toch even deillusie van die Godenzonen.
Dalend een warm kussen in dat Toscane heet. De warme wind en de moeheid dempen de snelheid. Bij Collodi, de plaats met de naam van de schrijver van Pinnochio met dito pretpark merk ik dat we allemaal Pinnochio worden als we maar lang genoeg doorfietsen. Van de grote weg weg af en weer naar boven. Klimmen gaat best, maar de hitte niet. 37 gr is het, sommigen meten 40 gr. De bloeddruk slaat de eerste tia’s en we trappen rustig door. Lunch voorbij Vinci en Peter merkt op je hier vanzelf briljant wordt. Nog een keer omhoog in de hitte, iedereen wordt in zijn eigen tempo gesloopt. Ik laat me op de top vallen naast Fred, in een bramenstruik. Ik registreer het wel maar daar blijft het bij. Water is het enige dat ik denk. We drinken bijkans kokend water uit onze bidons, onze lichamen zijn zeven, liters erin, liters eruit en nauwelijks residu.
Dan ineens een glimp van Florence, de Duomo verheft zich boven de stad. Foto’s van glunderende fietsen4fietsers, ze hebben het weer gefikst. Genoeg voor dit jaar, hoewel Onno ons uitnodigt voor een rondje IJsselmeer van 220km dit najaar, om er een beetje in te blijven.
En volgend jaar? Waar anders heen dan Rome? Rechtstreeks 290 km van hier maar Filip zal wel een mooi rondje Toscane en Umbrie voor ons uitzetten. De Paus wordt gewaarschuwd, nieuwe shirts worden ontworpen, de tocht is ’s avonds aan het diner eigenlijk al weer begonnen.
woolrich outletHow to Get Rid of Enlarged Pores on Black Skin
woolrich literary prior the fashion industry holidays bonsai redecorating techniques
See The Most Charming Scarves of Hermes for This Year
woolrich fellkragen prior the fashion industry holidays bonsai redecorating techniques
