Blogpost zondag 3 juli 2011 (22.30 uur) van Jaap Winter
“Het Verste Rekpunt”
Goed geslapen, maar ik zie de dag na gister met angst en beven tegemoet, 50 km klimmen, de eerste 28 km naar de Susten pass op 2224 mtr, de tweede na een afdaling direct daarna 22 km naar de Oberalp op 2046 mtr. Bij het vertrek sleutelen we nog wat aan mn nieuwe fiets, een knalgele Centurion, nooit van gehoord. Filip zet de pedaalstukken van mijn fiets erop zodat ik met mn eigen schoenen kan trappen, en mn eigen zadel gaat er ook op. Eigenlijk voelt de fiets prima. Een snelheidsmeter in miles, wat op steile hellingen nog langzamer lijkt, maar ja. Gelukkig eerst rustig peddelen langs de sprookjesachtige Brienzersee, hoe mooi kan het zijn. We stoppen na 40 km voor koffie, vlak voor de Grote Klim begint. Ik zit te rillen, heb het koud en voel me bijna zo slecht als gister. Ik brand ook nog mn kuit aan de hete uitlaat van een motor. Dat wordt lachen zo. De klim begint stevig maar vlakt dan weer af naar valsplat en zo blijft het zich herhalen, een paar kilometer echt klimmen en dan ontspanning. Ik kom elke keer weer bij en kan de groep met Fred, Cornelis, Noud, Onno en Peter goed volgen. Op een gegeven moment neemt Fred de benen, met Onno in zijn wiel. Cornelis en Noud volgen kort en daarachter Peter en ik. De lengte van de klim verschaft alle tijd voor langsdwarrelende gedachten. Een blijft steeds terugkomen. Mn lichaam is als een stuk elastiek waar de berg constant aan trekt. Hoe steiler, hoe verder het elastiek wordt opgerekt. Op een gegeven moment kun je niet verder worden opgerekt, dat is het Verste Rekpunt. De kunst is met je spieren zoveel druk op de pedalen te blijven oefenen dat je voor het Verste Rekpunt blijft. Ik probeer het uit op sommige stukken en het gaat dan wonderwel. Als je te hard wil gaan verzuren de spieren en blaas je jezelf op, het KO punt. Als de klim maar lang genoeg duurt komt het KO punt steeds dichter bij het Verste Rekpunt. Gister viel het samen, ik verzuurde maar kon het elastiek ook niet verder rekken, dat is doodgaan in wielertermen.
Vandaag loopt het goed. Boven de 2.000 mtr krijg ik Noud in het vizier. Voor hem zie ik nog Cornelis, Fred is uit het zicht, achter me ergens Peter en Onno. Op de steilere stukken loop ik op Noud in, uiteindelijk kan ik hem voorbij. 100 mtr voor de top kom ik bij Cornelis, samen koersen we het laatste stuk. Als ik Fred op de top zie staan trek ik de sprint aan, maar dat laat Cornelis zich niet gebeuren, daar heb ik dit jaar niet al die sprints voor gedaan, zegt hij! Hij drukt zijn wiel net voor het mijne. Even later komt Noud die direct als hij afstapt zegt: ik wil ook een gele fiets.
De jasje aan voor een lange afdaling in koude wind. 20 km verder staat Filip met de welverdiende lunch. Wisselende berichten, van goed gegaan naar dacht dat het nooit ophield. Een tukje in het gras en hop de fiets weer op voor de 2e klim. Nu geen stukjes vals plat meer, alles gaat stevig omhoog. Door een lange rij tunnels, met eindeloze stoeten langs scheurende motoren en auto’s. Fred trekt weer weg, als hij zon 200 mtr weg is spring ik naar hem toe. Samen fietsen we omhoog naar Andermatt. Na een slok en een hap versnelt Fred weer en dit keer laat ik gaan. Wat is hij weer sterk vandaag. Ik probeer het nog wel maar raak te vaak het KO punt. Langzaam loopt hij weg. Veel wind, soms heerlijk in de rug, dan weer pal op de kop. Ik trap door vlak voor het Verste Rekpunt. Een eekhoorntje schiet voor me de weg over en springt zo van de rand naar een boom drie meter verder. Boven opent zich een vlakte, vals plat omhoog (maar toch 5% zegt Maurits later). Ik zie Fred voor me steeds kleiner worden. En dan wordt het vlak voor de laatste km naar Oberalp, waar Fred alweer hersteld is. Als Peter er is gaan we snel naar beneden, 20 km afdalen naar Disentis waar we slapen in Hotel Montana. Aan het diner heerst een vrolijke sfeer, heel anders dan de stilte gisteravond. Iedereen is opgelucht na de Koninginnerit met bijna 3.000 hoogtemeters en wisselt verhalen uit. Maurits spreekt mooie woorden over goed en kwaad, Onno verhaalt van een geweldige studentengrap en Daans voorstel om morgen als beloning een capuccino-tocht te houden met regelmatige tussenstops wordt met algemene stemmen aanvaard. We hebben het verdiend.
louis vuitton neverfulLemon Juice for a Hair Rinse
woolrich germany Sponsor will establish a panel of at least two 2 individuals each
Can Singapore ETF Trump Dire Economic Predictions
woolrich netherlands Sponsor will establish a panel of at least two 2 individuals each
