Eerst fietsen dan praten (Jaap Winter 3 maart 2013)
Het is 2 maart 2013 en het seizoen begint weer voor de fietsers4fietsers. Ook dit jaar starten we met een fietsweekend op de Brecklenkamp, de indrukwekkende 17e eeuwse Havezate in het Twentse land, vlakbij Lattrop en Denekamp. Fred en ik komen te laat. “Zondaars”, zo spreekt de Burgemeester ons toe als we bellen dat het zeker drie kwartier later wordt. Nog niet geheel verwerkte griep (Jaap) en bezoek over de vloer dat wil ontbijten met de gastheer (Fred) vertragen het vertrek uit Amsterdam. Als we eindelijk aankomen hebben de mannen de koffie al achter de rug. De wielerpakken zijn half aan als we binnenkomen. Omhelzingen zoals gebruikelijk, mannelijk-korte uitwisselingen om elkaar te peilen en daarbij horende, in ons gezelschap allang niet meer verholen blikken naar buiken, huidskleur en zo meer om additionele informatie te vergaren. Hoe staan ze ervoor, heeft er al iemand echt getraind of valt het mee, loop ik nu al een maand achter? Onno is nog net bereid de bidons voor ons beiden te vullen en voor we het weten zitten we op de fiets. Het fietsters4fietsers patroon ontvouwt zich direct. Noud voorop om met gestrekte armen richting aan te geven, Cornelis die hem na twee afslagen al corrigeert: “ Mijn Garmin zegt hier rechtdoor”, omkeren met zn allen, toch fout en weer terug. De groep volgt de beide leiders zonder in debat te gaan. We fietsen weer.
Koud is het, 2 graden, het voelt alsof de vingers eraf vriezen, er liggen her en der nog resten van sneeuwpoppen, bepaald geen lente. Zwijgend, grotendeels, trappen we de eerste kilometers. Af en toe hoor ik een flard van een gesprek, tussen mn eigen gerochel en gespuug door. In stille quarantaine fiets ik achteraan met Onno, die ook een griepje wegspettert, het snot en slijm schiet alle kanten op. Goed dat er niemand achter ons fietst. Hard gaat het ook nog niet, dat eerste stuk, we kachelen maar wat aan. Na een kilometer of 25 vragen Onno en ik om koffie. Verontwaardigde blikken achterom van de mannen voor ons: “Wat? Nu al? Niets ervan, fietsen!” Verder dus, draaien en keren, prachtig landschap, dat wel. Na 40 km mogen we dan eindelijk koffie, in het desolate Deurningen. Naast een museum met dinkytoys, oude ketels en sunlight zeepblokken uit 1930 ontwaren we een caffe. Appelgebak met slagroom, tosti’s en eindelijk komt het gesprek los. Er wordt gelachen, verhalen gaan over tafel. We zijn er weer en het gesprek gaat verder waar we gebleven waren, op de Vesuvius met Peter als de Koning van de Vesuvius. Zeven mannen die de Vesuvius hebben beklommen, Peter, Fred, Noud, Jaap, Andre, Onno, Cornelis. Joost is er ook, vorig jaar met zichtbare spijt na Rome naar huis gegaan en nu met nieuwe fiets gewapend klaar voor de tocht. En Cees is er voor het eerst bij, benieuwd na al die verhalen van Fred over fietsers4fietsers. Maurits mist het weekend, zit nog in de bergen op de skis. Joris lukte het ook niet om te komen maar gaat zeker mee zegt Joost, en voor Daan was het na Rome genoeg.
Na de koffie is het bal. Met nieuwe zin en kwaliteit (appelgebak, de epo voor deze amateurs) knallen we erin. Hard gaat het weer. Als ik net wat snot wegblaas zie ik ineens 42 op de teller. “ Kruissnelheid” roep ik naar Fred achter me. Af en toe even wachten bij een kruising op de mannen die het iets rustiger doen, maar vooral niet te lang. Daar gaat de trein al weer, blazen, kop over nemen, ontspannen achterin de tandem en aanzetten maar weer. Niemand heeft het sein gegeven, het gaat gewoon zo, zo’n 40 km lang, ondanks alle goede intenties om het rustig aan te doen. Alsof we het laatste stuk fietsen naar Montepulciano of naar Assissi.
Terug op de Brecklenkamp legt Peter uit welke tocht ons te wachten staat: Napels – Athene! Een prachtidee in dat restaurant vorig jaar in Napels, maar kun je dat echt wel fietsen? Peter heeft er hard aan gewerkt, aan elkaar geplakte kaarten van Zuid-Italie en Griekenland laten zien wat we gaan doen. In drie dagen van Napels naar Brindisi, 431 km. Nachtboot naar Igoumenitsa in Noord-West Griekenland waar we om 4 uur ‘s ochtends aankomen. Een ‘ ochtendetappe’ zegt Peter, naar Vonitsa, wel weer 130 km. De volgende dag maar liefst 161 km naar Patras op de Peloponnesos. En dan nog drie dagen naar Athene. In total 1098 km, in 8 dagen. Ruim 200 km meer dan vorig jaar, geen rustdag. Misschien geen grote bergen maar nooit vlak en lange, lange dagen op de fiets. En dan nog de hitte. Gaat dit wel goed? Dat wordt trainen, we hebben nog drie maanden om ons voor te bereiden. Maar elk nadeel heeft zn voordeel. “Gelukkig zwaar genoeg om mensen te vragen weer bij te dragen aan een goed doel” constateren we.
Aan tafel met geweldige stamppot praten we over boeken die we gaan lezen. Van alles komt over tafel, maar dit rolt eruit: Zorba de Griek van Nikos Kazantzakis, Griekser kan niet en prachtig beeld van de kracht van een man, en Symposion, de bijeenkomst van vrije mannen, waarin Plato een dialoog van Socrates situeert over aard en doel van de liefde. Een mooie lijn zo: van de Happiness Hypothesis van de eerste tocht naar Lausanne, naar de Geografie van Goed en Kwaad over de Alpen, naar Waarachtigheid volgens Augustinus naar en voorbij Rome en dan nu de kracht en de liefde volgens moderne en oude Grieken op weg naar de Acrocopolis.
Er wordt gewerkt aan shirtsponsoring, het goede doel is in voorbereiding, hotels en vluchten worden geboekt, Cok zal ons weer begeleiden, de fietsers4fietsers fietsen en praten weer (in die volgorde). Van 1 – 9 juni gaat het gebeuren.
chanel espadrillesFashionable PumpEase and PumpEase Petite Hands
woolrich zu groß and he stated it
Citi Trends Management Discusses Q4 2012 Results
woolrich eskimo parka and he stated it
