De roos en de rede, blogpost van Cees, dinsdag 4 juni 2013
Ik hang in de armen van een stokoude steeneik. Mijn vuurrode hangmat contrasteert in het landschap. Vanuit diepte onder mij hoor ik de bellen van de koeien de hond van de herder blaffen. Ik wacht op de groep. Mijn nekblessure verhindert mij een hele dag voorovergebogen naar voren te kijken. Bovendien schat ik in dat een bergetappe van 150 km na een slapeloze nacht tijdens de oversteek van de Ionische zee gezien mijn conditie niet zonder forceren te volbrengen is. En dat is nou precies wat ik het medisch gilde moest beloven. Je kunt mee gaan. Maar je mag niet forceren. Drie weken geleden – tijdens moederdag – ben ik met 30 km per uur bij Bodegraven tegen een fietspaaltje gereden. Ik heb geluk gehad. Ik hoorde mjjn nek en rug kraken. Het ia bij 9 hechtingen in mijn gezicht en een gekneusde nek en schouder gebleven. Het landschap onder mij houdt het midden tussen de Nijldelta en een rommelige variant van de Palm in Dubai. Aan de horizon ligt de stad die luistert naar de tot de verbeelding sprekende naam Meaopotamie. Langs de kust staan bergscherven waarvan Fred later zal uitleggen dat het cuesta’s zijn. Op breukvlakken omhoog geduwde platen. Vanochtend zaten we na het verlaten van de boot om half zes in het havengebouw aan het ontbijt en was het tijd voor de roos. De roos staat symbool voor de tafelrede. Peter heeft ons de tweede dag opgeroepen de traditie van de speech aan tafel weer in ere te herstellen. De roos die hij uit de vaas plukte kan door de redenaar worden doorgeven. Ik bewaar de roos door de bloem heel voorzichtig in de blaadjes te vouwen en haar head down in mijn bidon te stoppen. Al drie dagen lukt het de bloem vers te blijven. Als een mascotte reist zij met ons mee en mag ik mij laven aan alle andere bidons. Cornelis hield vanochtend een mooi rustig betoog over het centrale thema: kracht, liefde en verlangen. Het is mooi om te ontdekken dat in het diepste zoveel verbondenheid is. Onno de burgemeester sluit daarop aan en beschrijft zijn ontdekking dat als je als mens je verlangen niet zuiver weet te richten het met de kracht en liefde ook niet goed komt. Ik ben inmiddels in slaap gedommeld als ik de roep van de groep hoor en hun op de rand van de klif boven mij zie. De lunch is klaar. Ik moet mij opmaken voor de middagetappe. 85 km richting Lefkas.
louis vuitton neverful5 Benefits of Choosing Short Hairstyles
