Junival en andere geluiden, blogpost van Fred, maandag 3 juni 2013
Vandaag een heerlijke dag. Geen regen, geen wind, alleen wat lekke banden. En verder sublieme afdalingen en dito landschappen. Kortom, we vertrokken in de mist uit Muro en zitten nu in de volle glorie van Matera. En daartussen een langgerekt genieten. Maar daar gaat het nu niet om. De zomer is terug! Het lokt en roept. Het is tenslotte juni. In een bocht zag ik vijf groene vijgen liggen. Ik dacht: junival! Het fenomeen dat fruitbomen vruchten laten vallen om de rest beter te laten rijpen. Een van die mooie, wonderlijke mechanismen in de natuur. Selectie, keihard en noodzakelijk. Wat het meest opviel waren de vogelgeluiden. Ik beken: ik ben vogelliefhebber. Een ernstige aandoening, vaak chronisch. Een derde oog. Een derde oor. Je staat met iemand te praten over de zorgelijke economische situatie in Zuid-Europa en pardoes ben je afgeleid: een koekoek! Het geluid kennen we allemaal. De vogel bijna niet. Wonderlijk beest. De koekoek is een favoriet van mij. Koekoek! Koekoek! De ochtend begon echter met tsjirrirrip tsjirririp! U denkt dat ik knetter ben geworden, en u zit er niet ver naast, maar ik weet dan dat het een witte kwikstaart is. En inderdaad, alhoewel het een jong, vaalbruin exemplaar bleek. U twijfelt aan mijn gezondheid? Alle reden toe, want afdalend vanuit Muro hoorde ik het juu-juuuu-juuuuuuu, tsjaketsjak, wat u natuurlijk herkent als de nachtegaal. Dit 24-urige zingende baasje is een kunstenaar, al heb ik liever het tjuluu-pulijuu van de merel, of het wonderlijke wjielowaa van de wielewaal. Maar dat niet, want al afdalend achter de fenomenale dijen van Peter hoorde ik het raspende kriola! van de grasmus, en het tak! tak! van de zwartkop. En terwijl ik een vervaarlijke bocht instuurde hoorde ik nog net het ‘belletje’ van de geelgors: tilitilitili-tuuuuuu. Ai! ik mis op een haar een scheur in het wegdek terwijl het kuli-kuli van de zanglijster zich alweer herhaalt. Nog eens kuli-kuli. U denkt: dit kan niet, deze man is een idioot. Het is waar, vrees ik. Want een uur later zit ik een beetje stuk te gaan in de eerste ochtendklim en hoor het miau-miau, niet van een kat, maar van de buizerd die zijn schaduw over ons werpt. Het leidt af en geeft weer kracht, zodat ik het ijle geluid van de roodborst tiluliluu weer kan genieten, door het kraken van Maurits schoenen heen. Maar het wordt erger, nu André zijn fiets vanuit de crank een ritmische kogellagersamba speelt, dwars door het mooie, wat abrupte liedje van de tuinfluiter, met iets van tuu en luu erin. En terwijl onze bandjes eindelijk razen over droog asfalt, verpesten bonte kraaien de schitterende monotonie met hun onheilspellende kra-kra. Na twee lekke banden van Maurits hoor ik verdomd iets wat op het melancholieke geluidje van de fitis lijkt: dat kan niet hier! Mjoemjiemjoe-poeliepoe. Even later beklimmen Maurits en ik zwijgend een lange, steeds langer wordende maar soepel lopende klim, waar ik al iets Grieks hoor: is dit het rare liedje van de Orpheusgrasmus? Als we even de koelte van een bos voelen hoor ik een stotend tjuu-tjuu-tjuu, als het tandwiel van Onno, maar ik weet dat dit de boomklever is. En zo gaat het maar door. Om gek van te worden. Want terwijl wij even later bandenplakkend staan te prutsen op een afdaling, komt een wonderlijke stoet gelovigen in een processie naar boven. Kruis, pastoor, vlag en een helig beeld op de schouders van jongemannen. Gebeden. Een gewijde sfeer, waar respect past. Maar dwars door het gebed kwinkeleert de veldleeuwerik zijn liedje aan die andere hemel: de echte, de blauwe. tu-li-pulie-trr-pu-lie-pulie enz enz enz. Je zou er gek van worden, al dat zingen en kwinkeleren. En imiteren, want nog geen kilometer verder alweer Griekenland! Nu de Griekse spotvogel, die onbeschrijflijk zingt en imiteert. Vooral ringtones, vandaag de dag. Fietsen met vogelgeluid is levensgevaarlijk. Nee, dan Matera. Daar horen we tenminste gewone menselijke, of beter, Italiaanse herrie. En zien we in de antieke binnenstad een zwijgende torenvalk zijn kostje vergaren. Geen kik! Terug in de beschaving waar de koekoek 12 uur slaat en we weten: Bedtijd! Morgen weer 150 km vogelherrie…
valentino shoesMenswear Business Trend For Women
