Thalassa! Thalassa!, blogpost van Jaap, woensdag 5 juni 2013
En weer vroeg op, 6 uur dit keer, geen ontbijt maar slechts en banaan en een energy bar voor onderweg. We moeten opschieten om de boot te halen naar Kephalounia, die gaat om 9 uur, en we moeten eerst nog 35 km fietsen, de bergen van Levkas over. Filip zegt dat dit onze tocht extreem maakt. Niet alleen fietsen we allemaal lange dagen maar deze dagen van veerboot naar veerboot, midden in de nacht aankomen en dan weer heel vroeg weg, maken ook dat we slecht herstellen van de inspanningen. ’t Leek ons juist wel stoer, al die boten en eilanden, maakt het erg speciaal. Wat het met onze gesteldheid doet, dat zien we dan wel. Dan is inmiddels nu en ik moet zeggen, we houden ons goed. Taaie jongens zijn we inmiddels, na drie eerdere tochten. We kunnen een portie afzien hebben, zonder klagen, in a stride.
Het eiland is nog diepe rust zo vroeg. Af en toe een auto of een bus, een enkeling die zijn stoepje al veegt, dan heb je het wel gehad. We fietsen langs idyllische haventjes, het water spiegelt glad in de ochtendzon. De bergrug wordt in stijl genomen. De helling klimt vriendelijk, makkelijk om tempo te houden. Ruim op tijd in Vasiliki waar de boot ons wacht. Als we binnenrijden worden net de kinderen naar school gebracht, kleintjes met grote rugzakken. Eentje kan er niet laten mijn fiets aan te raken, met grote ogen. Een wielrenner is geboren! We pinnen wat aan het pittoreske haventje. De Griekse tragedie rond de Euro is ook hier onmiskenbaar. Het ziet er lang naar uit dat pas en geld voorgoed uit het zicht blijven. Uiteindelijk komt er wat geld en wat later ook mn pas, maar het enthousiasme is ver te zoeken.
Op de veerboot krijgen we het echte gevoel van de Ionische eilanden. Op weg naar ‘Kephalounia zien we links voor ons Ithaka, het eiland van Odysseus. Savonds bij het diner zal Fred hem aanhalen als de dolende held, zoals wij dat ook zijn. Op de boot intussen is Maurits gaan slapen op een markant geel geschilderd deel van het dek, waarin met grote letters staat geschreven PICK UP AREA. Joost gaat sleuteltje sleuteltje achter hem liggen.
De boot legt aan naast een schitterend strandje met enkele kleine huisjes, winkeltjes en restaurantjes. Zo’n beetje op het strand verorberen we ons ontbijt van yoghurt met honing en scrambelled eggs. Het klonk als scrambelled legs en zo voelen we ons ook wel.
Het eiland maakt bij ieder van ons hetzelfde los, hier willen we allemaal weer naar terug, met onze geliefden om het samen mee te maken. Het is vooral de zee, de Zee! die het verschil maakt. Azuurblauw aan de randen verheft de zee het eiland. Het eiland bestaat bij de gratie van de zee. De weg hoog boven de zee biedt spectaculaire plaatjes die ons verrukken. De plannen die we smeden bereiken nu de status van wat mijn zakenpartner Erik noemt het ‘phantastic object’. We kopen gezamenlijk een huis, 12 kamers en dito badkamers, voor ieder staan altijd racefietsen klaar. De prijzen zijn toch ingestort, waar wachten we op?
We moeten door, Peter die hier onlangs met beide zoons fietste, leidt de weg naar de lunch. Hard gaat het weer. Filip heeft een briljante plek gevonden onder een paar bomen, met uitzicht op Lixouri. De kenners van de klassieken, in dit geval Louis de Bernieres Captain Corelli’s Mandolin, weten dat de Duitsers daar in WW II een heel garnizoen Italianen hebben afgeslacht.
Na de lunch een aantal keren pittig klimmen, korte stijle heuvels, maar je weet nooit hoe kort precies, waar je geweldig tegen op kunt knallen. Een bocht te veel en je staat aan de grond genageld met je benen vol zuur, zwart voor je ogen etc. Dat risico moet je dan maar nemen. En als het lukt, als eerste boven, herstel je snel. Het zit allemaal tussen de oren.
Zo dollen de jongens eindeloos met elkaar deze middag, tot het hotel aan toe. Met prachtig uitzicht over weer die zee, waar we in het noorden opnieuw Ithaka zien liggen en in het oosten de Peloponnesos. De zee die de hele dag met ons was, die zomer-sprankelend energie geeft door er gewoon naar te kijken, die we ruiken als we haar niet zie, eeuwig in beweging en toch zo stabiel, waar we eigenlijk zo met fiets en al in willen rijden. Morgen er eerst maar weer eens overheen, met de boot op een aangenaam tijdstip 2 minuten van het hotel. We mogen uitslapen tot half 8!
chanel shoesCostoms of Traditional Chinese Funeral
