Verval, blogpost van Onno, vrijdag 31 mei 2013
Wie in Napels fietst, sterft bijna. Dit geldt zeker in de regen. Men wordt op zichzelf teruggeworpen en is in alle drukte volstrekt alleen. Het gevaar is permanent en omni present. Van de stad ziet u niets. U verblijft in uw eigen mini universum, versterkt door vreemde geuren van afval, chemie, zee, een vleugje citroen in een wolk van toeterend en grommend verkeer. Een fietser in Napels is wrakhout met de innige wens toch ergens heen te willen. Dat kan, maar een ijzeren wil en een zeker geluk is daar wel voor nodig. Er gelden de regels van de chaos. Rechts of links, stoplichten, langzaam of snel verkeer het doet er niet toe. Slechts een ding is heilig. Waar de voetganger verschijnt past alles zich aan. Voetgangers met paraplu’s zien niets. Dat hoeft ook niet. Tussen al het kleurrijke en doorleefde verkeer van trams, bussen, trolleys, paard en wagen, scooters, driewielende groentekarren, brommers, auto’s ( beslist niets elektrisch) vuilniswagens, voetgangers en taxi’s is de fiets de grootste exoot. Niemand hield dan ook rekening met ons. Zeker niet het wegdek. Dat is er op gemaakt om de fietser liefst in zijn geheel te verzwelgen. Een lekke band is een beet van de weg. Er wordt voortdurend naar het kwetsbare wiel gehapt. Het ongemak is zo groot dat u zich het beste als kluner die een eindeloze kasseien strook bedwingt, kunt voorstellen. Het is erger. Het zadel is feitelijk overbodig. U staat. Daarmee wordt voorkomen dat de straat zich langs natuurlijke weg in uw binnenste nestelt. Het stuur dient u zo min mogelijk te gebruiken en zeker niet bruusk. Dat geldt helemaal als het noodlot u met twee wielen in een tramspoor brengt. U bent dan gewoon even tram en stopt bij de eerstvolgende halte. Trams hebben het goed. Hun rails liggen als enige tussen smetteloos asfalt omringd door betonnen randen. Welke krachten waren daar op de municipal van Napels bezig? Rails hebben als enige juist geen straat nodig. En zeker niet de beste. Enfin, het geeft de fietser kansen. Wees ook hier tram met tram en rijd er achteraan. Wij hebben het overleefd. Vraag niet hoe. Een tocht over grote oneffen zwarte lava stenen, een dodenakker gelijk , glimmend in de regen, duizend jaren oud, gepokt en gemazeld, scheuren en spleten, kwakken slordig asfalt, plassen donker als de nacht en peilloos diep. Ik meende zelfs – hallucinerend – even een periscoop te zien. Ergens zijn wij uitgekotst als Napels oneigen. Avanti, sempre avanti. Hades kreeg ons niet.
Isabel marant saleI know video game clothes don’t go over too well here
woolrich grau all complexion might you are dressed in in 2010
What Is the Average Salary of a Fashion Photographer
woolrich luxury parka all complexion might you are dressed in in 2010
