Het kantelpunt van fietsen4fietsen is bereikt. Gisteravond aten we in Riopar op straat op een hellend terras. Dat hellende was een teken. De beurt was aan André om een tafelrede te houden over ons leesboek van dit jaar – Fernando Savaters’ Het Goede Leven – en de door promovendus Peter gestelde, indringende vragen: wat is wijsheid? en: wat wil of kies jij ermee te doen? U begrijpt: dit wielerclubje heeft doorgeleerd en huldigt de gezonde geest in een gezond lichaam. André gebruikte de vragen behendig om te agenderen of het wel wijs was voor hem om met F4F door te gaan? Het kost steeds meer moeite, we lijken steeds harder en verder te rijden en er wordt nog steeds flink gekoerst, terwijl het hem daar niet om gaat! Er ontspon zich een discussie die je zou kunnen duiden als een platform van bekentenissen: ja, het was wel wat veel dit jaar, het was wel ‘de grens’ en het ging toch ook om plezier. Kortom: er ontstond ruimte voor meer ‘ontspannen fietsen’. Het goede doel zijn we namelijk natuurlijk ook een beetje zelf (-: . Een rustdag, kortere etappes, minder hoogtemeters; alles werd bespreekbaar, zelfs voor de meest fanatieke ‘mannetjes’ (zoals ik). Het doel is namelijk plezier met elkaar te hebben, gecombineerd met lekker fietsen, een goed doel, een goed boek en dito glas wijn. Het Goede Fietsen is behalve het goede doel en inspanning natuurlijk vriendschap en een goed gesprek.
Vanmorgen aan de ontbijttafel werd het kantelpunt concreet: gaan we gelijk vanaf het ontbijt klimmen over een mooie route,  of nemen we een makkelijker, minder fraaie route? Peter en Maurits mochten opponeren. De groep koos voor een schitterend compromis: we doen de berg, maar en groupe en in een gematigd tempo. En zo geschiedde.
De klim vanuit Riopar wàs prachtig, de afdaling zo mogelijk nog mooier. De klim werd on top of that een soort filosofisch gesprek op wielen, in de verte vergelijkbaar met Monty Python’s voetbalwedstrijd voor filosofen. Noud, een wijs en praktisch ingesteld ingenieur, maar geen filosoof, zag al pedalerend de hoogtemeters minder stijgen dan het filosofisch gehalte. De nog onaffe gedachten buitelden als een peloton in een ‘chutte en masse’ over elkaar heen. Over… de grenzen van de filosofie, over…de gedachte dat de waarneming eerder komt dan de formulering, over….het probleem dat filosofie smaller is dan wijsbegeerte en daarom dimensies verliest die in andere denksystemen wel bestaan, over….de ruimte die het Oosterse en New Age-denken wel hebben, over….de grenzen  van de taal die de grenzen van ieders wereld zijn – bent u daar nog? – over….Heidegger, Sartre, Levinas, Nietzsche, Sloterdijk, enfin: over héél veel denkers. Terwijl ondertussen ontspannen werd getrapt en geschakeld, neuzen werden gesnoten, spieren gerekt, het zitvlak geschoven, banaantjes gegeten en soms, heel soms gasophopingen een mild extern akoestisch effect sorteerden, dat moeiteloos door het bos werd geabsorbeerd. Het imponeren betrof niet meer het verzet of de demarrage, maar het spelen met wijsheid en wijsbegeerte, eruditie en literatuur. Razendsnel kwamen zo de werelden van filosofie en literatuur ter sprake op de Puerto de Crucetillas (7,6 km, 6,2 % stijging). De voorlopige conclusie rond kilometer 6 leek toch dat er meer is dan het zegbare en dat het daarom gaat. Ondertussen klimmend over die prachtige pas voelden we zwijgend de belangrijkste wijsheid: dit fietsen met elkaar is zo uniek, zo waardevol. Er werd geschakeld, kettingen ratelden. Onze tranen droogden in de afdaling. Fuente Alamo was nog ver.

• Meer kinderen naar school
• Doktoren helpen meer zieken
• Ondernemers hebben grotere markt

Lees meer

• Door: Miel Nanlohy-Manuhutu

  Zet 'm op Noud, je bent ogenschijnlijk de kleinste maar groots in het fietsen! groet,Miel

• Door: Wouter L

  Jaap en de andere heren, Veel succes en vooral veel plezier op jullie mooie nieuwe missie. Groet

• Door: Anoniem

  Go Maurits! Wat goed dat je weer op de fiets zit na jouw nekblessure.

• Door:

  Je deed het toch maar, Maurits, na je zware verwondingen eind vorig jaar!!Respect!!!