Fietsers hebben rare dingen. Eigenschappen en apparaten, of ‘gadgets’. Los van alle fascinaties voor de fiets zelf is er een krankzinnige hoeveelheid moderne techniek. En het hilarische onvermogen daarmee als gewone sporter om te gaan. Hartslag, omwentelingen, hoogtemeters en zelfs route worden in het digitale wereldje vastgelegd. En worldwide uitgewisseld, via platforms als Strava. We zijn dus ook niet van gisteren. Of toch?
Wij, de stoethaspels van fietsen4fietsen. Wij zijn ook helemaal digitaal. Ook wij rijden met Garmins rond, die je van tevoren programmeert, ondanks dat steeds blijkt dat er wat anders uitkomt. Neem vandaag. Een lange rit, die volgens onze onvolprezen Garmin-kenner Cornelis 137 km lang was met 2400 hoogtemeters. Om die hoogtemeters gaat het. Die 2400 hoogtemeters betekenen dat we een berg van 2400 meter hoog zouden oprijden. In stukjes uiteraard. En zo voelde het ook vandaag. Met wel drie keer een hoge hoogtemeter-dichtheid. In Velez Malaga verslikten we ons na vertrek alsnog in ons ontbijt. Een straatje met ruim boven de 15% stijgingspercentage. Niemand, ook Garmin niet, had ons gewaarschuwd. Het ging maar door. Bocht,  nog een bocht. Vloeken binnensmonds. Hijgende postkaarten passeren witte huisjes met verbaasde Spanjolen: stelletje gekken gaan over een pad voor ezels. Alles keurig geregistreerd op de vrolijk piepende Garmin. Als totaal uitgewoonde wilde beesten sta je elkaar op de (voorlopige) top aan te staren met maar één collectieve vraag: waarom doe ik dit in hemelsnaam? Zeker als we direct daarna verkeerd rijden en alsnog…enfin, u begrijpt het.
Maar terug naar de hoogtemeters. Want in onze oneindige wijsheid hadden we besloten een stukje van de klim op 90 kilometer uit het schema te halen. Laf, toegegeven, maar het kwam beter uit. Je haalt er dus iets uit, met een smoes die we ons snel eigen maken – zwaar, lang, we moeten aan de zwakkere broeders denken, het komt beter uit; dat werk. We hadden al de klim naar Competa verteerd. En de klim naar Itrabo, die steeds steilere klim, met wervelwindjes opgediend, waar ik mijn benen pas echt voelde. En mijn longen, mijn handen, mijn rug en schouders. Wij allemaal. Gegeseld door hoogtemeters. Maar steeds de geruststellende gedachte: we doen minder hoogtemeters, want er is iets uit gehaald.
Tot wij, totaal verlopen, met dode benen en onvast in alles, ons laatste ezelspad naar Orgiva beklimmen. Daar aangekomen meldt Cornelis doodleuk dat we niet 2400 min het stukje klim, maar bijna 2700 hoogtemeters deden. De Garmin liegt niet. Je haalt er een stuk klim uit en krijgt er doodleuk 300 hoogtemeters bij. Het is allemaal zo erg niet, als je niet weet wat er de komende dagen nog op het hoogtemetermenu staat: 2900, 1400, 1500, etc. Moeten we daar dagelijks 300, 500, of meer bijtellen?  Acht (8!) dagen zelfkwelling genadeloos digitaal vastgelegd. En morgen de Puerto de la Ragua, vandaag nota bene door de Belkin-jongens, die hier met Gesink trainen, uit hun route gehaald vanwege het weer. Is die Puerto ook hoger?
Vooruitgang zal best bestaan. Maar we moeten niet overdrijven. Daar zijn we al goed genoeg in…

• Meer kinderen naar school
• Doktoren helpen meer zieken
• Ondernemers hebben grotere markt

Lees meer

• Door: Miel Nanlohy-Manuhutu

  Zet 'm op Noud, je bent ogenschijnlijk de kleinste maar groots in het fietsen! groet,Miel

• Door: Wouter L

  Jaap en de andere heren, Veel succes en vooral veel plezier op jullie mooie nieuwe missie. Groet

• Door: Anoniem

  Go Maurits! Wat goed dat je weer op de fiets zit na jouw nekblessure.

• Door:

  Je deed het toch maar, Maurits, na je zware verwondingen eind vorig jaar!!Respect!!!