Vandaag leek zo’n dag waarover je gedachteloos kon menen dat we die
gewoon maar eens gaan fietsen. Eigenlijk hebben we het er niet over.
Gisteravond niet aan het diner, vanmorgen niet aan het ontbijt. De
mededeling van Cornelis dat we een stuk afsnijden van een klim omdat
het erop lijkt dat het over een onverharde weg gaat, wordt voor
kennisgeving en misschien zelfs met iets van teleurstelling
aangenomen. Een stuk klim niet fietsen, wat krijgen we nou?
Een foto met de bevallige uitbaatster van het hotel, natuurlijk naast
Peter, maar op het laatst weet Joris zich er nog tussen te wurmen, en
daar gaan we. Door oude straatjes met witte een-verdiepingshuizen,
doet erg denken aan San Cristobal in Mexico, je ziet waar die bouw
vandaan komt. Rechts omhoog en ineens is daar een muur. Met een
weggetje erover, we moeten hier omhoog. Een paar honderd meter ruim
20%, terwijl de resten van de slaap nog in de ogen en die van het
ontbijt nog tussen de kiezen staan, moet het lichaam al weer alles
geven. Goedemorgen! wensen we elkaar toe als we boven zijn. En het
blijft klimmen, zo’n 30 km aan een stuk met soms een stukje afdalen.
Ik keuvel achteraan wat af met Joris, ver van het klimgeweld van
voren. We nemen elkaar weer door en onze vrouwen, dat doen we zo eens
per jaar. Het staat er goed voor stellen we vast en de klim in een
aangenaam zonnetje glijdt langzaam onder onze wielen weg. Tussenpauze
op een uitkijkplek over de ruige Spaanse heuvels. Het gebied heeft
Kephalounia- kwaliteit, voor ons sinds vorig jaar wel zo’n beetje de
maat der dingen. Nog een stuk omhoog, na 2 uur pas 30 km verder en we
constateren berustend dat het een lange dag wordt. Maar dan naar
beneden, naar de kust waar we neerstrijken in Nerja, restaurantje aan
zee. Een vroege lunch, de pasta’s gaan er goed in. Door langs de kust
maar stiekem toch stevig klimmen, wat we dankzij de pasta enthousiast
doen. We zeggen de kust vaarwel, die zien we pas ergens voor Valencia
weer terug. Langs een rivier met prettig valsplat omhoog en nog steeds
denken we dat het allemaal wel gaat. Dan de afslag naar Itrabo ipv
doorfietsen over een verderop onverharde weg. We hadden geen idee van
deze weg, nu wel. 5 km steil klimmen, hele stuk 10% of meer. Van hitte
geen last gelukkig, ik kan stevig omhoog. Voor me stapt Onno af, iets
teveel gegeven. We wachten samen op Maurits en Joris en fietsen dan
naar de top waar Bert met de volgende lunch staat. Geen grappen en
dolletjes, in stilte een broodje en wat bouillon. Het is half vier, 90
km achter de rug, en het klimmen is nog niet gedaan. Nog 33 km meldt
Cornelis, oh nee we hebben een stuk omgereden, nog 38 km. Bert  laat
het er niet bij, ik denk nog zo’n 50 km, zegt hij. Stille vloeken en
licht vertwijfelde blikken bij deze en gene.  Er is al veel gegeven
vandaag, hoeveel kunnen we nog hebben? De jackies aan voor een
afdaling, de zon is weg achter dikke wolken, misschien zelfs wat regen
op komst. Bij Lobres verder het land in, de oude weg langs de rivier
naar Granada. Een prachtig stuk, in slagorde fietsen we op tempo door
een indrukwekkende kloof. Dan toch weer omhoog en hier begint het
echte leegfietsen. Onno stuift weer weg, Peter erachteraan en ik volg
op wat afstand. Ik word moe maar kan ze toch voorbij, Duizelpunten en
Verste Rekpunten blijven uit het zicht. Ik fiets me leeg maar ga niet
stuk. Of beter, mijn lichaam fietst zich leeg, het lijkt een autonoom
proces. En de geest berust, leegt zich mee. Hier was ik ernstig aan
toe. M’n nieuwe baan is fantastisch maar vraagt veel, de hele tijd.
Het hoofd staat zelden op uit. Nu eindelijk wel, terwijl het lichaam
tekeer gaat ontspant de geest tot een kalm niets. Wat me bij yoga
zelden lukt, de gedachten langs laten komen en weer laten gaan totdat
je ze, of eigenlijk, zij jou niet meer vasthouden, gaat hier vanzelf.
Nog een keer aanzetten omhoog, en nog eens, en ik denk niets. M’n
lichaam heeft m’n geest niet meer nodig, het kan het zelf wel af. Zo’n
uur is een kadootje, ik ben leeg en dankbaar. Dit was mooi.

• Meer kinderen naar school
• Doktoren helpen meer zieken
• Ondernemers hebben grotere markt

Lees meer

• Door: Miel Nanlohy-Manuhutu

  Zet 'm op Noud, je bent ogenschijnlijk de kleinste maar groots in het fietsen! groet,Miel

• Door: Wouter L

  Jaap en de andere heren, Veel succes en vooral veel plezier op jullie mooie nieuwe missie. Groet

• Door: Anoniem

  Go Maurits! Wat goed dat je weer op de fiets zit na jouw nekblessure.

• Door:

  Je deed het toch maar, Maurits, na je zware verwondingen eind vorig jaar!!Respect!!!