20 juni, De IJslandse Communist, door Jaap
De IJslandse uitbater van de gesloten Kro aan het haventje in Salsness is invalide. Hij mist zn rechteronderarm. Op zn bovenarm heeft hij nog wel een tattoo weten te prikken. Hij wil ons er eerst niet in hebben, terwijl wij net uit de striemende regen komen, met harde tegenwind en de tong op onze schoenen hangt. “ No is closed” roept hij me enigszins agressief toe.
“Can we sit outside on the terras then, out of the wind and rain?”
“Yes is fine” zegt ie terwijl hij aan de telefoon is.
Wij stallen onze spullen uit op het terras, er komen gesmeerde boterhammen uit de tas, we waren voorbereid op deze helse dag. Alsof de aanblik van deze idioten met hun gesmeerde boterhammen hem doet ontdooien vraagt de IJslandse uitbater ineens of we koffie willen. Natuurlijk!! Hij zegt dat hij uit IJsland komt en ik vertel hem dat ik vorig jaar zijn president heb ontmoet.
”He is a good man. But the previous president was better. He was a good communist. I am a communist too.”
Interessante verklaring aan het begin van een gesprek. Maar hij gaat door.
” I am from Iceland, but I am half Russian. My grandfather came from Murmansk. He escaped communism during World War II by boat that went to Iceland.”
”My wife’s mother is from Poland. She also escaped communism when her handball team played in Iceland. The whole team escaped.”
Op de vraag waarom hij dan een communist is komt niet een duidelijk antwoord. Misschien is het de hardheid van het kapitalisme. Zijn kroegje aan het water loopt helemaal niet.
”Only old folk around here, who drink one cup of coffee on sunday and then go home. And German tourists who all bring there own food and drinks. There is no way you can do business here.”
Ik betwijfel of zijn rommelkroegje het in het oude Sovjetrijk had vol gehouden. Maar zo’n gepassioneerde communist die je gratis koffie aanbiedt kan niet onbeloond blijven. Ik haal Lenins collected works vol 35 uit de tas en vraag of hij die wil hebben. Zijn ogen beginnen te stralen:
”Yes ofcourse”
Na plechtige overhandiging van dit gewichtige werk (elke paar honderd gram lichter in de tas is weer meegenomen) vertel ik hem over de brieven aan Gorky en de uitleg aan het executive committee van de Communiste Internationale hoe het communisme onvermijdelijk is. De IJslandse Communist staat te glimmen, hij is blij dat hij de hele dag niets te doen heeft en lekker kan gaan lezen in het werk van zijn held. Op de dag dat de allervriendelijkste Noren deze zware dag voor ons tot een topdag maken (zie het verhaal van Fred), maken wij de dag van deze IJslandse Communist. Toch iets van een Communistische Internationale.
