Vier weken fietsen door Noorwegen hebben we achter de rug, 2400 km en nu zijn we in Oslo aanbeland. Het land van woeste landschappen, woest weer ook, zo dat zelfs alle Noren boven Trondheim erover klaagden. “Een oud verschijnsel” zeiden ze ons, “zomerregen.” Land waar mensen een paar slagen dichter bij de natuur leven, waar zeker de helft van onze airbnb gastheren en -vrouwen jaagt, ook op die koddige eland die men vervolgens met trots opeet. Er is nog geen Dierenpartij in Noorwegen. Wel een groene partij, maar die heeft maar een zetel. Waar men niet al te kleinzerig is, kou, storm en andere narigheid zonder commentaar verdraagt en buiten Oslo en een paar andere steden behoorlijk basaal leeft. En er kennelijk een genoegen in schept om zoveel mogelijk lelijks in het dorpcentrum bij elkaar te brengen, zodat vooral niemand elkaar daar opzoekt en waar in elk gehucht wel een kapper is, of drie, hetgeen overigens geen smashing impact op de haardracht lijkt te hebben. Een stoer land en een stoer volk. Af en toe zie je ze nog, die Vikingen van vroeger. Op een klapstoeltje in een supermarkt, of met een grote wandeltocht bezig en een zware kar achter zich meezeulend, berg op, berg af. De Vikingen lieten zich inspireren door de woeste Germaanse goden als Odin (Wodan), Thor (Donar) en Freya die af en toe in veldslagen gewoon meevocht. De naamgevers van onze woensdag, donderdag en vrijdag. De goden en mythen waren er al lang toen de Vikingen kwamen en de Vikingen gloeiden op van de ruige stoerheid van die goden. Een god was niet zo ruig, een beetje een goeierd, Njord. God van de zee die de zee tot bedaren bracht als die andere zeegod Aegir weer tekeer was gegaan. Hij had ook mooie voeten, waar hij zijn echtgenote Skadi, een reuzin, aan te danken had. Zij had  beloofd  te trouwen met de man die de mooiste voeten had. Deze eigenaardige belofte leidde niet tot een mooi huwelijk, Skadi wilde in de bergen leven, Njord kon niet zonder de zee. Dames, staar je niet blind op de voeten van de man!

En zo hebben we ook in Nederland onze weekdagen en een hele verzameling stoer aandoende namen van sportverenigingen overgehouden aan deze Noor(d)se godenweelde.  Fred en ik hielden er ook nog iets anders aan over. Uitgerekend de goedzak Njord  is de oorzaak van de zomeregen die ons de eerste drie weken teisterde. Dat krijg je als je een zeegod in de bergen laat wonen: eindeloos klimmen in koude regen. Water zal er zijn! We zijn er zelf een heel klein beetje stoer van geworden.